Rots in de branding, sta-in-de-weg, de man van staal, de superlatieven kunnen niet op. Niks is teveel gezegd over een verdediger die zich zo kan vastbijten in z’n tegenstander als onze Braziliaanse geweldenaar Douglas.

’t Is natuurlijk niet helemaal te vergelijken, misschien wel helemaal niet, maar Douglas doet mij denken aan de oud-Twente speler Willem de Vries, mijn persoonlijke held van vroeger. Voor degenen die Willem nooit hebben zien spelen: net als Douglas een lichaam als een blok beton (hij werkte niet voor niets bij de Betoncentrale) en kopsterk. Ik heb ‘m ooit eens tijdens een wedstrijd in het kader van 25-jarig bestaan van FC Twente met de bal op het hoofd bijna het hele veld zien oversteken, maar dat terzijde. De Vries maakte deel uit van de beste ver dediging die FC Twente ooit heeft gehad: mede dankzij de Vries, Piet Schrijvers, Epi Drost, Kalle Oranen en Cees van Ierssel is Twente nog steeds recordhouder met slechts 13 tegendoelpunten in een seizoen. ’t Is jammer voor Douglas (en de rest natuurlijk), maar een verbetering van dat record zit er al niet meer in: op het moment van schrijven staan er al 14 tegendoelpunten genoteerd. Een troost, Ajax heeft er al 15 tegen en PSV staat op 13, dus die kunnen het ook al niet meer verbeteren. En aangezien FCT nog naar Eindhoven moet, wordt het record zelfs niet geëvenaard door PSV....lekker puh...

Maar goed, Douglas...
Ik kijk vol bewondering naar de acties van hem. Vooral de manier waarop hij zijn directe tegenstander weet uit te schakelen, is fenomenaal. Hij eet ze helemaal op. En dat zeg ik met bijna 35 jaar ervaring als verdediger. Ik wil maar zeggen dat ik er wel kijk op heb...ahum. Suarez bijvoorbeeld, hoe je het ook wend of keert, is een topschutter van formaat: nu al 17 competitiedoelpunten. Drie keer raden wie hem ‘droog’ hield. Nu hoor ik de critici al zeggen “ja maar Douglas is ook wel twee koppen groter...”. Daar zou ik tegenover willen stellen dat Suarez met zijn lengte dan maar slimmer moet zijn en tussen de benen van Douglas door moet glippen.

In ieder geval heeft Suarez geen schijn van kans gehad tegenover onze Braziliaanse woudreus. En wie herinnert zich niet de wedstrijd tegen Heerenveen waarin Sibon elke minuut het idee moet hebben gehad dat hij in de schaduw van een grote boom stond? Douglas gaf die avond een nieuwe dimensie aan het begrip “mandekker”. Al was het alleen maar doordat hij na afloop de volgende historische woorden sprak: “Als ik Sibon tot in de bus had moeten volgen, had ik nu naast hem gezeten, op weg naar Heerenveen, haha.” Sibon kon afloop van diezelfde wedstrijd alleen maar verzuchten: “Ik heb hem al 20 minuten niet gezien en ik moet zeggen dat het wel een lekker gevoel is...”. Kun je als verdediger een groter compliment krijgen? Dacht ’t niet... Nadeel van zo’n enorm uit de kluiten gewassen oermens is wel dat bij een duel met een type ‘tuinkabouter’ de scheidsrechters al gauw geneigd zijn in het nadeel van Douglas te fluiten. Hij hoeft met niet eens zo heel veel kracht een duw te geven en de tegenstander maakt ongewild een driedubbele flikflak gevolgd door een achterwaartse koprol. Heet je dan ook eens toevallig Suarez, tja, dan weet je wel hoe laat het is...

De nieuwste ontwikkeling is dat Douglas wellicht het Nederlanderschap in de schoot geworpen krijgt om zodoende het Nederlands Elftal te versterken. “Ha!”, dacht Bahia uit Rotjeknor, “dat lijkt mij ook wel wat”...nou, ik dacht het niet...om in het Nederlands Elftal te kunnen spelen moet je namelijk kunnen voetballen. In ieder geval ziet Douglas het geloof ik wel zitten, hoewel de Braziliaanse bondscoach Dunga ook een oogje op hem heeft. Helaas voor Dunga heeft Douglas heeft al een Nederlandse vriendin...

Reageren op deze column kan via het forum. Klik hier.