Piet Schrijvers; Keeper met de meeste bijnamen.

Piet Schrijvers begon zijn loopbaan bij de amateurs van RUC. Toen hij naar Soest verhuisde ging hij spelen voor SEC waar hij al als 15-jarige jongeling het doel verdedigde van het eerste elftal. Daar liet Piet zijn talenten meer dan zien en al snel stonden diverse clubs voor hem in de rij, waaronder ’t Gooi uit Hilversum en HVC uit Amersfoort. Uiteindelijk koos Piet voor HVC, waar hij twee seizoenen onder de lat heeft gestaan. Tijdens deze periode bij HVC viel Piet in de smaak bij het Amsterdamse DWS waar hij een fulltime profcontract tekende. Hij kwam drie seizoenen uit voor DWS.

Eddy Achterberg was degene die het eerste contact met Schrijvers legde. Dit was op aandringen van de toenmalige coach van FC Twente‘65 Kees Rijvers.
Rijvers had veel interesse in Piet en gaf opdracht aan Achterberg om het contact te leggen daar zij samen in de UEFA jeugd speelden. Piet was blij met de twentse interesse en tekende een contract wat hem vanaf het seizoen 1968-1969 bond aan de Enschedesche eredivisie club. In 1968 bestond de selectie naast Piet Schrijvers uit o.a. Epi Drost, Dick van Dijk, René Notten en Jan Jeuring.
Gelijk al in het eerste seizoen met Piet onder de lat behaalde FC Twente’65 een verdienstelijke 3e plaats achter de groot-machten Feyenoord en Ajax en daarmee dwong FC Twente ’65 europeesvoetbal af.
Het Europesche debuut voor Fc Twente’65 was van korte duur want al in de eerste ronde van de Jaarbeursbeker, wat later de UEFA Cup werd, verloor het van FC Rouen uit Frankrijk.

In Rouen werd het 2-0 voor de fransen en in Enschede kwam Twente niet verder dan 1-0 door een doelpunt van Epi Drost. Opzienbarend waren de rangschikkingen in de eredivisie die FC Twente’65 heeft behaald in de periode met Piet Schrijvers op het doel.

Seizoen 1968-1969: een 3e plaats
(38 tegentreffers)
1969-1970: een 4e plaats
(43 tegentreffers)
1970-1971: een 5e plaats
(18 tegentreffers)
1971-1972: een 3e plaats
(13 tegentreffers,nog immer een record !! )
1972-1973: een 3e plaats
(22 tegentreffers)
1973-1974: een 2e plaats
(27 tegentreffers)
De 5e plaats in het seizoen 70-71 was een domper in de succesreeks van Piet Schrijvers bij Twente daar daar dat het enige seizoen is waar geen europees voetbal werd afgedwongen.

Op de foto hiernaast ontvangt Piet in oktober 1972 de de onderscheiding van minst gepasseerde keeper van het seizoen 1971-1972.
Piet Schrijvers was een krachtige doelverdediger, met het typerende rugnummer 7 (een geluksgetal). Hij is 1.86 meter en woog destijds bij FC Twente ’65 circa 85 kilo. Hij beheerste het strafschopgebied als geen ander in zijn tijd, had goede reflexen, was oppermachtig in de lucht en een kei in een 1 tegen 1 situatie. Opmerkelijk is ook zijn aantal gestopte straf- schoppen. Hij stopte er maar liefst 86 ( !!! ) in zijn Ajax periode. Piet had een eigen strategie in het stoppen van strafschoppen: een rechtsbenige speler schiet meestal rechts van de keeper en een linksbenige vaak andersom maar ook je eigen uitstraling (en die had Piet) en een goede reflex zijn nodig om de penalty te pakken.
Ondanks het totaal van 23 gespeelde Europacup wedstrijden voor FC Twente’65 waren deze niet allemaal succesvol verlopen volgens onderstaande statistieken.
Piet Schrijvers won met Twente 11x, verloor er 10 en er werd 2x gelijk gespeeld. Het aantal tegentreffers die hij kreeg zijn ook opmerkelijk te noemen, het waren er maar liefst 28. Legendarische wedstrijden als tegen AEK Athene, Dynamo Zagreb , Juventus en Borussia Mönchengladbach keepte Piet in een overvol Diekmanstadion. Op 17 februari 1971 kwamen er alleen al tegen Juventus bijvoorbeeld maar liefst 24.000 toeschouwers naar het stadion om de wedstrijd te aanschouwen. De uitwedstrijd in het Stadio Communale in Turijn werd met 2-0 verloeren en met een stampvol Diekmanstadion achter zich wist FC Twente’65 deze score na 51 minuten recht te trekken door doelpunten van Theo Pahlplatz en Epi Drost.
Het werd een wedstrijd om nooit meer te vergeten. Het grote, onverslaanbaar geachte, Juventus met vedetten als Capello, Bettega en Causio was na de tweede treffer rijp voor de slacht echter de 3e twentse treffer wilde maar niet vallen. Uiteindelijk was het de Juventus aanvaller Anastasi die in de verlenging 2x scoorde en zo Piet Schrijvers en FC Twente’65 de weg naar de halve finale van het Europacup 3 toernooi versperde.
Een van de meest gedenkwaardigste Europacupwedstrijden die Piet speelde met FC Twente’65 was op 11 april 1973. Het wasde uitwedstrijd in de halve finale van het UEFA CUP toernooi tegen Borussia Mönchengladbach in het seizoen 1972-1973. Onze FC deed op een wel zeer negatieve wijze van zich spreken door toedoen van o.a. Piet Schrijvers.
Hij had het aan de stok gekregen met Jupp Heynckes. Schrijvers wilde de bal uitschieten maar werd daarbij gehinderd door Heynckes waarop Piet de lederen knikker bij Heynckes in zijn gezicht duwde.
Nadat scheidsrechter Nikolov een strafschop had toegekend aan Borussia sloeg de vlam in de pan bij de Twente spelers. Er ontstond zelfs een knokpartij op het veld waarop ook nog eens de duitse politie uitrukte om de vechtende spelers uit elkaar te houden. Uiteindelijk resulteerde de wedstrijd in een 3-0 nederlaag plus een rode kaart voor René van der Kerkhof, een gele kaart voor Achterberg en maar liefst 3 wedstrijden schorsing voor Schrijvers.
Tijdens zijn FC Twente periode werd Piet Schrijvers regelmatig uitgenodigd voor de nationale selecties. Piet had nogal wat concurrentie voor een plek in het doel. Concurrenten als Jan van Beveren, Jan Jongbloed en Eddy Treytel had Piet mee af te rekenen. Zijn eerste A-interland speelde hij op 1 december 1971 tegen Schotland in Amsterdam. Nederland won het duel met 2-1. Uiteindelijk kwam Piet in zijn twentsche tijd tot 5 interlands. Hiervan werden er 2 gewonnen en 3 gelijk gespeeld en maar 4 tegentreffers geïncasseerd.

Hier wordt Piet op handen gedragen door twentse supporters na thuiskomst van de met 2-2 gelijk gespeelde match tegen Dynamo Zagreb in december 1970.

Piet’s contract bij Twente liep af na het seizoen 73-74 en het toenmalige Twentebestuur verzocht Piet om zijn wensen op papier te zetten. Hij sprak met het bestuur af dat er voor het nieuwe jaar op zijn wensen gereageerd diende te worden daar anders de inhoud zou vervallen. Inmiddels had Piet al met Ajax gesproken omtrent een overgang naar de Amsterdanse club. De reden dat Piet wegwilde was dat hij bij FC Twente nooit de stap kon maken naar de absolute vaderlandse top.Hij wilde kampioen worden en bekers pakken. In zijn ogen was Twente een goede subtopper en een echte vriendenclub, maar hij wilde meer bereiken. Het bestuur van FC Twente had inmiddels gehoord dat Piet gesproken had met Ajax en willigde al zijn wensen in echter het bestuur kwam te laat. Het was inmiddels al februari 1974. Piet weigerde nog langer met het twentse bestuur te praten en sprak af dat dit voortaan via zijn zaakwaarnemer, Cor Coster, diende te gebeuren. Via Cor Coster kreeg Piet te horen dat het Spaanse Valencia belangstelling voor hem had echter Twente vroeg 1.3 miljoen gulden voor hem en dat was teveel voor de spanjaarden. Zij wilde niet verder gaan dan 900.000 gulden. De transfer naar Valencia ketste vervolgens af. Dankzij zijn uitstekende keeperswerk bij FC Twente werd Piet ook gekozen voor de selectie van het Nederlands elftal wat zou gaan spelen op het WK 1974 in Duitsland. Piet kwam helaas op het WK niet aan spelen toe daar de voorkeur van bondscoach Fadrhonc en supervisor Michels uitging naar een “ meevoetballende keeper ”. Dit werd Jan Jongbloed..
Piet ging dus mee naar Duitsland om als reservedoelman achter Jan Jongbloed te fungeren maar zat nog steeds zonder een nieuwe club voor het aankomende seizoen 1974-1975.
Na het voor het Nederlandse elftal uiterst succesvol verlopen WK kwam het voor Piet Schrijvers toch tot een akkoord met Ajax. FC Twente koos eieren voor z'n geld en ving de helft van wat Valencia had geboden circa 500.000 gulden. Na zijn Twentsche periode speelde Piet Schrijvers nog 9 seizoenen voor Ajax en twee seizoenen voor PEC Zwolle.In die elf seizoenen verwierf Piet nog meer nationale en internationale faam als keeper en kreeg hij de welbekende bijnamen als "de Beer van de Meer" uit zijn Ajax periode en de minder leuke bijnamen als " de Bolle van Zwolle " en " het Lek van PEC ". Toen Piet zijn actieve keepersloopbaan erop had zitten stortte hij zich in de trainerscarroussel. Achtereenvolgens was hij trainer/coach bij de amateurs van Abcoude (4 jr), ass.trainer bij PEC Zwolle (2 jr.), trainer/coach Wageningen (2 jr.), keeperstrainer bij FC Twente-FC Utrecht-De Graafschap (2 jr.), trainer/coach bij Top Oss (2 jr.), trainer/coach bij AZ Alkmaar (1.5 jr), trainer/ coach bij FC Zwolle (1.5 jr.), SV Dakota (3mnd.), keeperstrainer bij PSV (2 jr.), trainer/ coach HVC (5 mnd.) en voor anderhalf jaar trainer/coach van Achilles 1894 uit Assen.